Dag 53 Victoria (Canada) - dag 78 Los Angeles USA

Dag 53. 21/7/17. Victoria - Westport 324km

Ik sta een half uur later op als ik van plan was, maar heb nog genoeg tijd om de ferry naar Port Angeles (Amerika) te halen. Binnen een half uur ben ik klaar om te gaan, en ik klets nog even op whatsapp met Lisa. Dan moet ik echt gaan, en ik kom 50 minuten voor de ferry vertrekt aan bij de balie. Ik dacht dat ik hier een kaartje moest kopen, maar de vrouw stuurt me door naar de plek waar de auto's staan te wachten. Ze zegt dat ze niet weet ik of ik nog wel mee kan, dat zal toch wel? Ik kom aan bij de slagboom en ze vertellen me dat ik de ferry van half 11 niet meer kan nemen, hij is vol. De volgende is om 15.00 maar ook van die kunnen ze niet garanderen dat ik mee kan. Als ik ze probeer over te halen mag ik toch in de rij aansluiten, alleen zeggen ze erbij dat de kans heel groot is dat ik niet mee kan al het niet past. Er komt een douanier langs en wil alles van me weten, gelukkig heb ik op al zijn vragen een antwoord en is alles goed. Ben benieuwd hoe dat straks in midden Amerika gaat! Wachtend in de rij spreekt een vrouw mij aan uit de auto langs mij. Ze is enthousiast over mijn trip en ik geef haar mijn ansichtkaart. Dan beginnen de auto's te rijden, en langzaam zie ik de boot vol gaan. Uiteindelijk pas ik er nog nét bij, als aller laatste! Gelukkig maar, had geen zin zo lang te wachten. Als ik de boot op loop komt de vrouw naar mij toe. Ze bied mij aan om een hapje te eten op haar kosten. Ik vind dat soort dingen altijd een beetje ongemakkelijk, maar kan ook geen nee zeggen! Ik bestel een sandwich en we raken aan de praat. Ik schat haar eind 40 en ze zit in het leger, als rifle shooter haha! We eten de sandwich buiten op, want ik wil kijken of ik nog dolfijnen of walvissen zie. En jawel! Eerst een aantal dolfijnen in de verte, en daarna zelfs een walvis. Heel in de verte komt zijn staart boven water uit. Voor het eerst in mijn leven dat ik een walvis zie, terwijl ik al op heel wat boten heb gevaren! Dan komen we aan in Port Angeles. Ik zeg de vrouw gedag en rij richting Olympia. Na een mooie rit door Olympic Forest kom ik in het stadje aan. Ik schaf hier een simkaart aan, zodat ik in Amerika weer bereikbaar ben. Het is vrij snel geregeld en heb meteen weer bereik. Daarna rij ik door tot ....... en onderweg eet ik nog wat bij de Taco Bell. Die had ik wel gemist in Canada! Als ik vrij laat bij een camping aan kom blijkt deze vol te zijn. Op de volgende camping is wel plek, 26 dollar. Ik vind het aan de dure kant, maar andere opties zijn er niet echt. Ook afdingen zit er niet in. Het vrouwtje bij de receptie, is ver in de 80. Het zou me niet verbazen als ze in de 90 is, maar is nog altijd goed gebekt! Ik zet mijn tent op en duik mijn tent in.


Dag 54. 22/7/17 Westport - Chinook Bend 320km

Als ik vertrek weet ik nog niet tot waar ik zal rijden vandaag. Het is pas 12 uur als ik weg rij, maar ben toch van plan niet heel veel kilometer te rijden. Heb nog genoeg tijd voor ik Mexico in ga! Na 2 uur rijden zie Ik single room $35 staan. Ik twijfel even, maar ga toch voor een goedkope camping. Een uurtje later kom ik bij een camping, $30.- vind ik toch nog iets te prijzig en ik besluit verder te kijken. De 8 campings daarna zijn allemaal vol of boven de 60 dollar! Als ik dat had geweten... het begint nu echt laat te worden en ik heb het helemaal gehad. Ik was nog aan Canada gewend, daar was altijd wel wat vrij. Toen ik rond 19.00 nog niets had en al bijna 4 uur alleen maar aan het zoeken was, ging ik bij een budget motel naar binnen. 120 dollar voor een kamer! Is dit budget? Dat gaan we dus niet doen. Ik reed door en begon plannen te maken voor wildkamperen. Het is dan wel verboden, ik verwacht dat ze je hooguit wakker maken en weg sturen. Ik had de route gezocht naar een bos, en reed die kant op. Zul je natuurlijk zien, daar was een camping! Voor 27 dollar had ik dan eindelijk om 20.00 een camping gevonden. Van eten was het niet gekomen, en ze hadden niks in de buurt. Gelukkig had ik nog wat tomaatjes, koekjes en water bij om de avond mee door te komen.


Dag 55. 23/7/17 Chinook Bend - William M Tugman State Park 168km

Vandaag wilde ik niet te laat vertrekken, want ik wilde niet dezelfde ellende als gister met het zoeken van een camping. Toen ik klaar was om te vertrekken kwam er even een man buurten. Hij vond het geweldig wat ik aan het doen was. 'Zo is dat! De vrijheid ervaren en erop uit met de motor'. Zei hij enthousiast. 'Tja ik neem aan dat je vrijgezel bent, dan kun je dat nog doen'. Ik vertelde hem dat dit niet het geval was. We waren het met elkaar eens hoe bijzonder het is dat ik zo'n reis dan toch nog kan maken. 'Dan zit het echt goed met je relatie, als je iemand zoiets gunt'. Hij zag aan me dat ik het moeilijk vond om erover te praten. 'She's the one, right? I see it, I feel it man! Hij gaf me een stevige hand en ging er weer vandoor. Een kort, maar een fijn gesprek. Wat mooi om te zien dat er zoveel mensen op reis je aanspreken en zo oprecht enthousiast zijn! Ik ging er vandoor, er stond maar een klein ritje op de planning om zeker te zijn dat ik een camping zou hebben. Rond half 1 kwam ik op een plek waar een camping zou moeten zijn, aan het strand. Ik zag geen camping, maar wel iets van 100 quads die door enorme zandduinen aan het scheuren waren. Een enorme herrie en drukte. Ook kreeg je bij iedere windvlaag een bult zand in je gezicht. De camping moest volgens de kaart hier zijn, maar ging niet eens meer op zoek. Bij de volgende plek, 15km verder was het wel raak. In een mooi rustig bos. Om 14.00 had ik mijn tent opgezet. Na even FaceTime met Lisa ging ik een rondje rijden. Het strand was hier alleen niet te bereiken in de buurt. Morgen heb ik een camping dicht bij het strand geboekt, dus het heeft geen haast. Na een paar uurtjes rond rijden, boodschapjes doen en een hapje eten bij de Taco Bell (goedkoop en heel lekker!!) ga ik weer terug naar de camping. Het is flink aan het afkoelen en heb al een paar dagen niet gedoucht, dus kan niet wachten om een warme douche te nemen. Maar helaas, de douche is ijs en ijskoud. Toch heb ik me er maar aan gewaagd, met gezonde tegenzin. Daarna ben ik mijn slaapzak in gekropen om op te warmen.


Dag 56. 24/7/17. William M Tugman State Park - Humbug Mountain State Park 118km

Ik sliep lekker lang uit, tot een uurtje of 10. Ik had toch al een camping voor vandaag, waar ik pas om 16.00 op kon. Ik ging eerst langs een winkeltje die ik gister al tegen kwam, maar die toen gesloten was. Een winkel met mineralen en fossielen. Omdat ik die als kind verzamelde en wel eens ging zoeken, vond ik dat wel leuk. Heel erg boeiend vond ik het winkeltje niet, en vind het sowieso veel leuker om zelf iets te vinden! Ik reed weer verder, en stopte bij de safeway (een grote supermarkt keten) voor mijn lunch. Ik had heel erg zin in een broodje gerookte zalm, dus kocht ik dat en 2 bagels. Na een half uurtje rijden kwam ik bij een mooi plekje om te lunchen. Er was alleen een meeuw die me continu in de gaten zat te houden. Toen er iets verderop een jochie onderuit ging van zijn fiets, ging ik die kant op om te kijken of het ernstig was. Er was niks aan de hand, maar de meeuw wist niet hoe snel hij op de picknick moet springen om mijn tasje met eten te pakken. Ik denk dat de meeuw en het jongetje samenwerkte, maar gelukkig had ik mijn broodje net op. Dat was zo'n beetje het spannendste vandaag. Ik reed weer verder en stopte onderweg nog bij een uitzichtpunt en een vuurtoren. Het viel me trouwens op dat toen ik wilde tanken, alles voor mij gedaan werd. Dit terwijl op de andere plekken in Amerika alles 'self service' is. Ik vroeg aan de jongen waarom dit was. Dit was om banen te creëren! Niet echt een hele interessante job, maar werk is werk! Nu snap ik ook waarom er bij supermarkten buiten de caissière ook iemand heel de dag alle boodschappen aan het inpakken is! Rond een uurtje of 4 was ik bij de camping. Ik ben nog even naar het strand gelopen, en S'avonds naar een dorpje verderop gereden om een hapje te eten.


Dag 57. 25/7/17 Humbug Mountain SP - Humboldt Redwoods State Park 309km

Het zonnetje scheen toen ik vertrok en het was al aardig warm. Ik trok daarom mijn kevlar spijkerbroek aan en alleen een shirtje onder mijn motorjack. Al vrij snel reed ik door de laaghangende bewolking langs de kust, en was het aardig frisjes! Wat me trouwens opviel in Oregon: op sommige plekken zie je enorme billboards met marihuana. Ik wist dat het in verschillende staten legaal is, maar hier doen ze wel erg hun best om het te verkopen! Toen kwam ik bij een grensovergang, de grens van Californië! Bij de meeste staten had je het niet eens door als je een andere staat in reed. Hier moest ik zelfs even stoppen, maar meer dan stoppen was het ook niet. Al vrij snel in Californië reed ik de Red Woods in. De Red Woods zijn bossen met de hoogste bomen ter wereld! Ze worden zo groot omdat ze zich voeden door de wolken, dus ze moeten wel! Ze zijn familie van de Sequoia bomen, die ik later in Californië zal zien. De Red Woods zijn de hoogste bomen wereld, en de Sequoia de dikste. De weg ging dwars door enkele bossen vol met deze gigantische bomen, heel indrukwekkend! Toen ik bij de camping aankwam die ik in gedachte had, bleek deze vol te zijn. Ik kreeg weer even een flashback. Gelukkig was de volgende camping, 10 kilometer verder wel raak. S'avonds kon ik niet echt in slaap komen. Ik lag wakker om te bedenken hoe ik het de komende tijd ging aanpakken. Kan waarschijnlijk vanaf 6 augustus gratis overnachten bij een vriend van Bruce in San Francisco. De accomodaties zijn niet te betalen daar, dus daar zou ik graag gebruik van maken. Alleen ben ik er al bijna, dus wat doe ik komende week? Toen ik alle opties in mijn hoofd zat te overwegen hoorde ik geluid bij de tent. Het zal wel een eekhoorn zijn geweest. Toch was ik iets meer op mijn hoede. Even later hoorde ik weer geluid, maar dit keer was het zeker geen eekhoorn! Het was een flink beest, en hoorde een soort gesnuffel. Het zou een hert, een beer of een poema kunnen zijn voor mijn gevoel. Maar aan het geluid te horen leek een bruine beer mij het meest logisch. Na een minuut hoorde ik niks meer en zat weer met mijn hoofd bij de planning voor de komende dagen. Tot ik ineens een kwartier later midden in de nacht iemand keihard met pannendeksels op elkaar hoorde slaan. Het ging minuten lang door, met af en toe een halve minuut rust. Er was dus duidelijk nog iemand die het beest bij zijn tent hoorde. Toen het daarna een tijdje stil was kon ik gelukkig goed slapen.


Dag 58. 26/7/17 Humboldt Redwoods State Park - Modesto 485km

S'ochtends was iedere om me heen al vertrokken, dus kon niet meer vragen of ze iets hadden gezien of alleen hadden gehoord. Ik pakte mijn spullen en ging weer verder. Ik had mijn plan rond: vandaag een paar honderd km rijden, en morgen nog een paar honderd naar Fresno. Daar heb ik voor een week een goedkoop motor geboekt! Dan kan ik van daar uit Yosemite bezoeken en een paar dagen bij komen. Merk dat ik dat ook eventjes nodig heb. Een goed bed voor mijn rug, en even wat dagen uitslapen en aan de filmpjes werken. Na ruim een uurtje rijden kwam ik bij het plaatsje Leggett. Bruce had me verteld dat hier een boom zou zijn waar je onderdoor kunt rijden, dus ging een kijkje nemen. Voor 3 dollar mocht je verder rijden, richting de boom. Voor me ging een flinke auto onder de boom door, dat paste maar net! Ik vroeg de mensen of ze een filmpje wilden maken als ik er onderdoor reed. Ze bleken Nederlands, en wilde natuurlijk helpen met het filmpje. Ik ging weer verder en s'middags stop ik even bij de Taco Bell voor een lunch. 2 jochies komen naar me toe en zeggen: 'Nice bike, sir!' Dat is al de zoveelste keer dat kinderen mij aanspreken over de motor. Het valt me op in Amerika dat de kinderen hier niet zo verlegen zijn en heel beleefd! Als ik op zoek ga naar een camping, kom ik er al snel achter dat dit lastig gaat worden. Alles zit vol of is heel erg duur. Langzaam kom ik dichter en dichter bij San Francisco, dus besluit bij een tankstation te stoppen en op booking.com te kijken voor een motel. Ik vind een goedkoop motel, maar moet hiervoor nog 180km rijden en heb er al een aardige rit opzitten. Achja, niet heel veel meer keuze! De man bij het tankstation komt oorspronkelijk uit Mexico en geeft me nog enthousiast wat tips over zijn geboorteland. Ik rij verder, net langs San Francisco af. Ik heb de neiging om ff de golden gate over te rijden, maar bewaar dat voor over een weekje. Ik zie hem wel in de verte langs de skyline van San Francisco. Het rijden in Californië is trouwens niet heel relaxt. Ik had tevoren al veel waarschuwingen gehad, en die bleken niet voor niets. Iedereen rijdt standaard te hard. Je word continue links en rechts voorbij gegaan (wat wel mag in Amerika) en bumperkleven is volgens mij hier uitgevonden. Het is ook gruwelijk druk op de weg, ondanks de 4/5 rijbanen. Regelmatig staat het helemaal vast. Californië is de enige staat waar je tijdens de file met de motor tussen het verkeer door mag rijden. Ik heb het even aangekeken, maar toen ik verschillende motoren voorbij zag komen ging ik er maar achteraan. Sommige reden met 80 tussen de stilstaande auto's door, ik ging er in een wandelgangetje tussendoor. Met alle bepakking en koffers ben ik ook aardig breed, maar op deze manier kon ik toch af en toe een stuk file passeren. Langzaam gloeide de lucht rood van de zon en begon het weer door te rijden, en om half 9 kwam ik aan bij het motel in Modesto. Toen in bij de receptie aankwam zat er niemand. Na een druk op het belletje kwam er een man tevoorschijn, ze waren in de ruimte langs de receptie naar Manchester united aan het kijken haha! Op mijn kamer heb ik de wedstrijd ook afgekeken.


Dag 59. 27/7/17 Modesto - Fresno 161km

Ik sliep lekker tot half 11 uit in het heerlijke bed, want 11 uur moest ik uitchecken. Het was maar een klein ritje naar Fresno, en kwam daar rond 1 uur aan. Ik kon pas vanaf 2 uur inchecken dus besloot even naar de Walmart te gaan. Die zat 12km verder, had niet door dat Fresno zo groot is! Een half miljoen mensen wonen er! Bij de Walmart wat magnetron maaltijden gekocht, allemaal tussen de 1 en 2 dollar! En ik had die al eens eerder op in Fairbanks, ze smaakte prima! De Ben & Jerry's was nu ook in de aanbieding en die kon ik natuurlijk niet laten staan voor 3 dollar! Toen ik terug reed zag ik een grote file net voor ik de freeway op wilde. Er was een ongeluk gebeurd, en kon net op tijd een andere weg nemen. Gelukkig maar, want het was 40 graden en ik wilde de Ben & Jerry's niet opdrinken. Onderweg duurde het alsnog lang door de wegomleidingen maar iets over 2 was ik weer bij het motel. De rest van de dag heb ik lekker genoten van het niks doen. Even aan het zwembad liggen, facetimen met Lisa, even langs een winkeltje. Heerlijk!


Dag 60. 28/7/17 Fresno

Ook vandaag stond er een rustige dag op de planning. Ik sliep heerlijk uit tot half 12. Ben naar het winkeltje gelopen voor broodjes en krabsalade. De krabsalade was heel lekker, maar brood maken kunnen ze hier in Amerika echt totaal niet. Een lekker krokant broodje heb ik nog nergens gehad, en bruin brood ho maar. Maar ook zat positieve dingen. De avocado's waren hier maar 2 voor 1 dollar, dus die eet ik komende week als gezonde snack tussendoor! Verder heb ik even aan het zwembad gelegen en aan mijn filmpjes gewerkt. Op het menu stond een magnetron maaltijd met pasta, kip, garnalen en broccoli. En hij maakte heel goed zelfs!


Dag 61. 29/7/17. Fresno - Yosemite - Fresno 360km

Ik kwam er bij toeval achter dat er ontbijt bij mijn overnachting zat, dus schoof aan om 9 uur. Er was brood wat je in de toaster kon doen, cornflakes en ieder mocht 1 hard gekookt ei en een halve banaan haha! Na het ontbijt vertrok ik richting Yosemite. Het was een graad of 40, maar richting Yosemite koelde het gelukkig af richting 35 en kon ik af en toe stukjes in de schaduw rijden. Rond de middag kwam ik in het park aan. Aan het einde van een tunnel stopte ik bij een uitzichtpunt. Je keek hier uit op de vallei, een enorm indrukwekkend uitzicht! Ik reed verder naar Yosemite Valley. Het was enorm druk, en ik stond regelmatig in een file! Ik paste me maar aan aan de Californische rijstijl en reed langs de auto's af verder het park in. Onderweg stopte ik voor een wandeling naar een van de hoogste watervallen ter wereld, en maakte foto's van de 'Half Dome' en de 'El Captitan'. Op de terugweg reed ik nog een zijweg in naar de Glacier view, waar je zo'n beetje op heel Yosemite neerkeek. Een geweldig uitzicht op de hele vallei en de verschillende watervallen. Ik reed weer terug richting Fresno. De zon ging langzaam onder, en ik ging nog eventjes langs de Walmart voor wat boodschappen. Net voor ik bij de Walmart aankwam wees iemand vanuit een auto naar de achterkant van de motor. Ik keek om, maar kon niets zien. 500 meter verder reed ik de parkeerplaats van de Walmart op. Ik bekeek de achterkant van de motor, en zag dat mijn achterlicht kapot was! Ik haalde het kapje los en zag maar 1 lampje. Ik dacht, dat is het remlicht en die doet het nog. Heb ik dan wel een achterlicht? Ik wist het ff niet meer. Kan er in 1 lamp 'peertje' 2 lampjes zitten? Ik nam het lampje mee de Walmart in maar ze hadden niets wat er op leek. Ik moest naar het motel zien te komen, zonder achterlicht. Ondertussen was het helemaal donker. Levens gevaarlijk dus als snellere automobilisten me niet zien rijden. Het was nog iets van 16 kilometer naar het motel, wat aan de andere kant van deze enorme stad lag. Ik besloot mijn gevarenlicht aan te zetten en zo terug te rijden. Ze zagen me in ieder geval wel, want iedereen bleef ver uit mijn buurt haha! Ik was bang politie tegen te komen, want ik had geen idee of ze me op deze manier een boete zouden willen geven. Uiteindelijk reed ik de straat bij het motel in, en jawel: politie! Ik dacht echt, jahoor! Zul je net zien! Gelukkig reden ze door en was er niets aan de hand.


Dag 62. 30/7/17 Fresno

S'ochtends ontbijt ik en voor de rest heb ik een ontspannen dagje. Aan de filmpjes werken, dingetjes uitzoeken voor de komende weken en een half uurtje aan het zwembad liggen. Niet veel langer want de zon is zo sterk dat je heel snel verbrand! Oké ik kan me ook insmeren, maar na een half uur heb ik het ook vaak wel gezien. Ik heb trouwens ook contact met ene Patrick die in Fremont, op 50km van San Francisco woont. Ik heb zijn email van Bruce, die daar een tijdje heeft verbleven. Het is ook een echte Guzzi man, en 'host' af en toe andere reizigers. Hij zit alleen momenteel nog in Italië met zijn vrouw Regina, en weet nog niet wanneer hij terug is. Dat is dus nog eventjes afwachten!


Dag 63. 31/7/17 Fresno - Sequoia National Park - Fresno 280km

Toen ik op stond merkte ik dat ik overal spierpijn had, in mijn rug en in mijn vingers. En dat terwijl ik nu juist even rustiger aan deed. Ik ging ontbijten en daarna op weg richting Sequoia National Park. Toen ik op de motor wilde stappen zag ik een plas onder de motor liggen. Wat krijgen we nou dan? Het was benzine, dat was goed te ruiken. Toen zag ik dat het benzinefilter lekte, wat ik er met Jurjen op had gezet. Gelukkig zat er nog wel benzine in de tank. Ik ging dus eerst maar even naar een autozaak. Daar kocht ik een nieuw, groter en sterker filter en een lampje. Eerst gaven ze me het verkeerde lampje, de volgende deed het gelukkig wel. De filter had ik er ook binnen 10 minuutjes op zitten. Gelukkig maar want ik zat pal in de zon met 40 geraden en kreeg het flink benauwd. Onderweg naar sequoia merkte ik dat ik echt heel slecht tegen de hitte kon. Gek, want naar Yosemite was het net zo warm en dat ging stukken beter. Ik reed het park in, en stopte bij een parkeerplaats. Van daaruit was het een kleine wandeling naar de Sherman Tree, qua volume de grootste boom ter wereld! Ik maakte een wandeling tussen de andere enorme reuzenbomen. Ik reed nog wat verder het park in en maakte zo nu en dan een stop bij de reusachtige bomen. Eind van de dag reed ik langzaam weer terug. Ik voelde me echt heel erg beroerd. Ik had totaal geen energie, had moeite te concentreren en had overal spierpijn. Zou ik griep krijgen? Onderweg naar Fresno ben ik onderweg nog gestopt. Ik kon bijna niet meer. Nam een paar slokken water die ik met moeite binnen hield, en gooide de rest in mijn nek. Ik koelde daardoor eventjes af, en met veel moeite bereikte ik Fresno. Toen ik op bed ging liggen merkte ik pas echt hoe beroerd ik was. Ik begon te trillen en had het ijskoud, terwijl het toch aardig warm was op de kamer. Ik ben toen meteen gaan slapen.


Dag 64. 1/8/17 Fresno

Vandaag voelde ik me nog best beroerd, maar al ietsjes minder dan gister. Ik had gelukkig wel lekker geslapen. Het ontbijt sloeg ik weg over, want ik had totaal geen honger en meer behoefte aan slaap. Ik besloot s'middags wel eventjes maar de winkel te lopen om er even uit te zijn. Na de korte wandeling was ik wel kapot, dus had voor de rest een heel rustig dagje. S'avonds at ik een kleine magnetron maaltijd en een avocado voor de vitamientjes.


Dag 65. 2/8/17 Fresno

Ik voelde me vandaag weer een stukje beter, maar had nog totaal geen energie. Ik ben weer even naar de winkel gelopen, en langs de dierentuin die 2 straten verder is. Ik dacht misschien iets over het hek te kunnen zien maar dat was niet het geval. Ik ging ook langs de receptie om te vragen of ik 2 dagen langer kon blijven voor de zelfde prijs. Dat kon gelukkig, dus heb nog tijd om morgen naar Yosemite te gaan en te zorgen dat ik me helemaal beter voel voordat ik vertrek!


Dag 66. 3/8/17 Fresno - Yosemite - Fresno 370km

Vandaag ging ik toch nog een dagje naar Yosemite. Voelde me weer wat beter dan gister, dus na het ontbijt stapte ik op de motor. Het eerste uur merkte ik dat het toch veel moeite koste op de motor, maar daarna ging ik me beter voelen. Ik reed via Yosemite Valley verder over de Tioga road, de hoogst gelegen weg van Amerika. Na de mooie route door de bergen van Yosemite reed ik weer terug, en stopte nog bij een parkeerplaats voor een wandeling naar een waterval die ik de eerste dag was vergeten te bekijken. Toen was het al een uurtje of 6 en besloot terug te rijden. Ik was er ook achter gekomen dat de lamp die ik had vervangen opnieuw kapot was, dus zorgde ik dat ik voor het donker terug was. Ik voelde me voldaan na 2 dagen ziek op de motel kamer, maar was dood moe. Mijn energie was nog niet helemaal terug, maar het ging de goeie kant op!



Dag 67. 4/8/17 Fresno

Mijn laatste dagje in Fresno. Ik sta op voor het ontbijt en duik daarna nog eventjes mijn bed in. De rest van de dag ben ik alleen bezig met het editen van de filmpjes. Er gaat een hele hoop tijd in zitten, maar het is gelukkig wel leuk om te doen. S'avonds wil ik een keer wat anders dan een magnetron maaltijd en ik maak een salade. Ik snij een grote fles water open die ik als schaal gebruik. Ik snij tomaatjes en avocado in stukjes en doe er geraspte kaas en olijfjes bij. Een gezonde en heerlijke maaltijd!


Dag 68. 5/8/17 Fresno - San Francisco (Marin Headlands) 333km

Ik verlaat na ruim een week Fresno en rij terug naar het noorden, naar San Francisco! Ik had net gister een hostel geboekt voor de komende 2 nachten, krijg ik vanochtend een mailtje van Patrick dat hij weer thuis is. Ik kan het hostel niet meer annuleren, dus spreek af dat ik daarna naar Patrick kom. Als ik naar San Francisco rij, wordt me weer duidelijk hoe chaotisch het verkeer hier is. Ook sta ik weer een tijdje in de file, dus kom eind van de middag aan bij het hostel. Het hostel ligt ten noorden van San Francisco, aan de andere kant van de brug. Het is een heel mooi gebied, enorm heuvelachtig en rustig. Bij het hostel aangekomen krijg ik het linnengoed in mijn handen gedrukt. Moet ik voor die 40 dollar voor een stapelbed op een slaapzaal, ook nog mijn eigen bed op maken? Blijkbaar, in een stad als deze kunnen ze toch alles vragen want mensen boeken toch wel! Ook nu zit het hostel vol, met voornamelijk een beetje aparte types vind ik zelf. Alhoewel ze dat misschien ook van mij denken haha! Als ik mijn bed heb opgemaakt en mijn spullen op bed heb gegooid ga ik een stukje rijden om de brug te kunnen zien. Daar aangekomen kan ik nog net zien at de brug rood is, maar voor de rest is het een en al mist. Op dat moment zie ik wel ineens dat mijn uitlaatpijp los zit, daar waar hij de cilinder in gaat! Shit, dat is niet best. Beide moertjes zijn eraf gevallen en die liggen ergens tussen Fresno en San Francisco. Ik besluit ze niet te zoeken. Ik weet niet hoe erg dit kwaad kan, maar het is zeker niet goed! Ik stuur Jurjen een berichtje en rij heel voorzichtig naar een stadje iets verderop. Er zit alleen geen bouwmarkt, en het is zaterdagavond dus alles is dicht. Jurjen zegt dat ik 8mm moertjes nodig heb, een maat die ze normaal in Amerika niet hanteren. Ook is zondag en maandag alles dicht. Wat nu? Kan ik zo in Fremont komen? Ik ben bang van niet! Ik baal enorm en aangekomen bij het hostel denk ik even rustig na en bekijk de motor. Dan zie ik dat de moeren van de voetsteunen de zelfde maat hebben! Hell yeah! Dit kan wel eens een hele goeie tijdelijk oplossing zijn! Ondanks dat alles nog bloedheet is van de rit wil ik het gelijk testen en draai de moeren vast. Het past perfect! Niet al te lang daarna kruip ik het stapelbed.


Dag 69. 6/8/17 San Francisco

Na een nacht tussen 9 snurkende mannen wordt ik wakker. Die slaapzalen zijn mijn ding niet. Het stapelbed kraakt bij iedere beweging, sommige gaan pas diep in de nacht naar bed en andere staan om 6 uur op. Ik heb vandaag besloten met de bus maar de stad te gaan. Ik loop een stukje richting het strand waar de bus vertrekt. Een ruim half uur later sta ik in de stad. Als eerste ga ik naar Lombard street. Een wereld beroemd straatje, vol het krappe haarspeldbochten op een stijle helling. De auto's staan dan ook al 2 straten verder in de rij om er vanaf te rijden. Dit dient totaal niet meer als weg, maar puur als toeristische attractie. Onderaan staan tientallen toeristen midden om de weg foto's te maken. Één man, met een hesje aan moet al het verkeer daar regelen en de mensen weg sturen. Een man met een enorm geduld, want wat zijn de toeristen enorm irritant en asociaal om even een foto te kunnen maken. Daarna loop ik verder richting pier 33, want ik had een paar dagen geleden nog een kaartje voor Alcatraz weten te bemachtigen! Op het bord bij de balie staat: eerst volgende tickets 28 augustus. Ik heb dus erg geluk dat iemand gecanceld had! Ik stap de boot op samen met een paar honderd andere naar 'the rock'. Midden in de baai lag het kleine eilandje met de gevangenis, waar tot 1963 mensen gevangen hadden gezeten. Waaronder Al Capone. In de gevangenis kreeg je een audiotour langs alle delen van de gevangenis. Zo hoorde je ook het verhaal over de 3 die ontsnapt zouden zijn, zoals je terug ziet in de film 'escape drom Alcatraz'. Een hele interessante audiotour en heel indrukwekkend om alles te zien. Een paar uurtjes later ging ik terug met de boot. Ik liep langs fishermans warf en nam een kijkje bij de zeeleeuwen die er het hele jaar door liggen. Daarna liep ik langzaam weer richting de plek waar de bus vertrekt. De laatste bus ging namelijk iets na 5 en de andere opties om in het hostel te komen zouden een dure taxi zijn of een wandeling van 3 uur. Onderweg naar het hostel zag ik dat de golden gate uit de mist was herrezen, en door de ondergaande zon lag hij er prachtig bij. Ik besloot wat foto's te gaan maken, en reed de motor over het stoepje tussen de mensen. Een Hindoestaanse jongen maakte wat motors met mij er op. Zelf wilden ze ook met z'n alle op de foto met de guzzi. Na de foto's ging ik langs de supermarkt een pizza halen, want bij het hostel hadden ze een oven. Aangekomen in het hostel maakte ik de pizza, at hem op en dook het krakende stapelbed in.


Dag 70. 7/8/17 San Francisco (Marin Headlands) - Fremont 80km

Ik stond op en ging richting Fremont. De rit begon al geweldig, over de golden gate brug! Dat gaf toch wel een speciaal gevoel om hier overheen te rijden. Daarna reed ik dwars door de stad, over de brug naar Oakland. Ik reed over de 4-baans highway. Voor me reed een vrachtwagen, en plots vloog er iets vanaf! Een tafel, recht voor me midden op de snelweg! Ik dook gelijk rechts er langs en kon hem gelukkig zonder heel veel problemen ontwijken. Ik keek nog om en achter zag ik auto's alle kanten opschieten en vol in de remmen gaan. Volgens mij was het een grote plastic tuintafel, maar het ging te snel om het goed te zien. Gelukkig hou ik altijd overdreven veel afstand op alles wat voor me rijdt. Even later zag ik aan de rand van de weg Home Depot staan. Dit was de winkel waar volgens Jurjen ik misschien de moertjes kon vinden voor de uitlaat. Ik nam de afslag en ging maar binnen. Een man keek met me mee maar zei we hebben ze niet. Toen ik daarna zelf nog even ging zoeken, vond ik ze alsnog! 8m is geen standaard maat hier omdat ze het metrieke stelsel hier niet kennen, maar in een speciaal bakje vond ik ze toch. Ik reed weer door naar Fremont. Aangekomen bij het huis van Patrick deed het me aan iets denken. Het huis stond in een soort U vorming met 5 huizen rondom. Net zoals in het spel GTA wat ik vroeger speelde. Heb al veel plekken die ik daarvan herkende. Toen ik de tuin in liep was er een man met een motor bezig. Het was iemand uit Tasmanië die samen met een maat van hem hier voor de 5e keer was! Toen kwam Patrick aangelopen. Hij liet me het mooie huis zien en gaf me een ijskoud biertje. Zolang de Tasmanians hier waren, zou ik in de camper op straat slapen. Ik vond het helemaal prima, een camper voor mij alleen. S'avonds had Regina heerlijke zalm klaar gemaakt met allemaal verse groentes. Dat was lang geleden dat ik zo lekker gegeten heb!



Dag 71. 8/8/17 Fremont - San Francisco (met de trein)

Ik besloot nog een dagje San Francisco in te gaan. Patrick stelde voor mij naar het trein station te brengen, zodat ik niet al het gedoe zou hebben met parkeren. Dat kan namelijk zomaar 50 dollar kosten voor een dagje. Ik zei gedag tegen de Tasmanians, want die vertrokken vandaag naar het vliegveld. Aangekomen op het station van Fremont kocht ik een retourtje, en nam de BART (trein/metro) naar San Francisco. Ongeveer 50 minuten later stond ik midden in het centrum. Ik wilde eigenlijk de cable car in, maar besloot niet als 300ste in de rij te stappen. Ik liep langs een uitkijktoren, en daarna richting fishermans warf. Daarna besloot ik naar de golden gate te lopen. Het is toch iets van 7km, en door alle steile hellingen leek het wel 15! Maar lopend kom je toch op de leukste plekjes in een stad. Net voor de golden gate was ik nog half verdwaald. Ik liep ergens door een soort bos, en kwam een kwartier lang niemand tegen. En dat midden in zo'n wereldstad! Ik liep een stuk de brug op, maakte wat foto's en ging weer terug. Ik besloot nu toch maar de bus te pakken terug naar de stad. Ik ging nog langs het cable car museum, waar je gratis naar binnen kon. Daarna pakte ik de BART terug naar Fremont. Regina had een heerlijke steak gemaakt met salade en een glas rode wijn. Ja, er wordt super goed voor mij gezorgd hier! Na het eten hebben we nog even gekletst maar ging ik op tijd naar bed. Ik was moe van de wandeling, en Patrick en Regina hadden nog last van hun jetlag.


Dag 72. 9/8/17 Fremont - Mount Hamilton 140km

Toen ik op stond stelde Patrick voor om een stukje te gaan rijden. Eerst verwisselde ik nog even de moeren van mijn uitlaat en daarna vertrokken we de bergen in. Binnen een kwartiertje waren we al uit de stad en reden we door de bergen ten oosten van San Francisco. We stopte bij een mooi uitzichtpunt, waar ook een oude en enorme telescoop stond. Daarna reden we weer bergaf en langzaam terug naar Fremont. Ik ben de tel kwijt geraakt van het aantal bochten, maar iedere 30 meter lag er weer een nieuwe klaar. Een heerlijk ritje dus! Toen we weer 'thuis' waren maakte Regina pasta klaar. Haar Italiaanse roots waren wel terug te zien in haar kookkunsten. Wel grappig, ik bedacht me ineens: in Amerika hebben heel veel mensen hun oorsprong in Europa, op bijvoorbeeld de Indianen na. Zo kwamen de grootouders van Patrick uit Ierland en die van Regina uit Italië! S'avonds keken we nog een potje baseball op tv, de San Francisco Giants namen het op tegen Chicago.


Dag 73. 10/8/17 Fremont - Monterey (via Big Basin state park) 240km

Sommige dagen zijn een beetje saai, en sommige dagen maak je van alles mee! Dit aas zo'n dagje. Ik stond op uit de camper en Regina maakte een heerlijke omelet cheese voor me. Daarna ging ik langzaam mijn spullen pakken en gaf Patrick me nog wat tips qua route naar Monterey. Ik nam afscheid en bedankte ze voor de enorme gastvrijheid! Echt hele lieve mensen! Ik reed volgens de beschrijving van Patrick Fremont uit. Langs Cupertino, de thuisbasis van Apple maar al snel reed ik door de bergen en de bossen. Dat is het mooie van Californië, je hebt er enorme steden, maar je bent ook zo in de vrije natuur. Ik reed door Big Basin state park, waar de enorme red woods staan. Je had hier een schijf van een boom die jaren geleden was omgevallen. Hierop stonden met bordjes de jaartallen van de gebeurtenis op de juiste jaarring van de boom. Zo stond er de ontdekking van Amerika door Columbus en zelfs het jaar 0! Ik ging verder, door de bossen en langs de kust. Ik kwam rond 5 uur in Monterey aan. Volgens Patrick zou er op de camping die hij mij adviseerde altijd wel plek zijn, maa helaas. Toen ik aankwam bleek de camping vol. Terwijl ik op mijn telefoon opzoek ging maar een alternatief kwam de man van de camping naar me toe. Hij zei dat er een fietser op een plek stond, die eigenlijk voor mensen met een auto of motor bedoeld waren. De fietsers en wandelaars stonden op een kleiner gedeelte. Daar aangekomen wilde hij de fietser naar de andere plek sturen, dat zag hij niet echt zitten want hij had met zijn tent staan. ik stelde voor dat we misschien samen op deze plek konden staan. Er was plek genoeg, en zo konden we de 30 dollar delen! De campinghost vond het goed, dus het was perfect opgelost! De fietser stelde zich voor. Hij heette David en was voor 6 dagen weg van huis voor een fietstocht langs de kust. Ik ging naar Monterey, en we spraken af dat we elkaar S'avonds nog zouden spreken. Hij was benieuwd naar de verhalen. In het stadje aangekomen liep ik naar de fishermans warf, waar allemaal gezellige winkeltjes en restaurants waren. Aan het einde van de pier keek je op de haven uit. In de verte hoorde je een enorm gebrul van de zeeleeuwen die onder een pier verder zaten te chillen. Ook keek je vanaf hier op een strandje waar zeehondjes zaten, en heel in de verte zag ik een zeeotter op zijn rug ronddobberen! Er was dus echt van alles te zien en te beleven! Na een tijdje liep ik terug naar de motor. Ik zag dat er allemaal mensen bij het strand ergens naar zaten te kijken. Ik liep er naartoe en ik zag hoe een reddingsteam een zeeleeuw aan het vangen waren en in een krat deden. Het beest was ziek en moest mee naar een opvangcentrum. Toen ze hem gevangen hadden riepen ze om hulp om het beest bij de auto te krijgen. Dit wilde ik natuurlijk graag doen, dus hielp ze een handje mee! Daarna ging ik naar de Taco Bell. Ik had natuurlijk ook graag in een restaurantje in de haven gegeten, zoals de andere toeristen. Daar betaal je alleen minimaal 20 dollar voor een maaltijd en bij de Taco Bell 5 dollar. Nog eventjes, en ik ben in Mexico. Dan zijn de prijzen een stuk lager en hoef ik er minder op te letten. Bij de Taco Bell aangekomen viel het me op dat er op een stelletje na alleen daklozen zaten. Het meisje van het stelletje gaf een dakloze een maaltijd, wat tot onrust zorgde bij de andere daklozen. Die waren natuurlijk jaloers! Ik had natuurlijk wat voor hun kunnen kopen, maar dat had ik voor 6 daklozen eten moeten halen. En het leek alsof ze wel al iets hadden gegeten. Ik raakte eventjes aan de praat met de man die net een maaltijd had gekregen. Hij genoot zichtbaar en zijn glimlach ging niet meer van zijn gezicht. Ik vroeg of hij hier vaker at. Iedere dag zei hij! Maar nooit een hele maaltijd, meestal iets van een dollar. Alle daklozen komen hier, omdat het het goedkoopste is om te eten. Goedkoper dan de supermarkt! De toeristen gaan allemaal naar de haven, de daklozen naar de Taco Bell. Ik voelde me eventjes one of the guys. Daarna ging ik weer naar de camping. David en ik raakte aan de praat. Toen hij voor de 2e keer een subtiele hint gaf dat het jammer was dat we geen fles wijn hadden, stelde ik hoor om langs de winkel te gaan. Ik haalde, hij betaalde. Goeie deal vond ik. Terug aangekomen op de camping dronken we de fles wijn leeg, en hadden goede gesprekken. Hij had een neef in Hollywood waar ik misschien wel terecht zou kunnen, dus wie weet! Toen reden er 2 auto's de camping op, politie. Ze hadden fel wit licht aan waarmee de hele camping werd verlicht. Ze reden rond de camping, de ene linksom en de ander rechtsom. Ik zag aan David dat hij er van schrok, ze komen niet zomaar met zijn 2en zei hij! Ze kwamen steeds dicht bij ons. En jawel, ze stopten recht voor onze plek! De agenten liepen naar ons toe. 'We hebben een melding gehad van een gunshot, aan de rand van de camping'. 'Een minuut of 10 geleden, en er reed iemand weg op een motor'. Ik was de enige met een motor op de camping. Ze stelden wat vragen, en ik beantwoordde ze netjes. Ik had een lach op mijn gezicht, want vond het wel grappig. En door de mijn relaxte houding hadden ze wel door dat ik niet met een pistool rond liep. Waarschijnlijk zal het een 'backfire' zijn geweest. Een knal die uit de uitlaat komt. Ik heb het zelf niet gehoord, maar misschien toen ik naar de supermarkt reed. De agenten gingen er weer vandoor, en niet veel later gingen wij richting onze tent.



Dag 74. 11/8/17. Monterey - Ventura (via Big Sur) 525km

Iets over 8 wordt er op mijn tent geklopt. Het is David, hij vertrekt voor zijn laatste dag van zijn fietstrip. Ik zeg hem gedag en besluit er ook maar uit te gaan. Ik pak mijn spullen en wil vertrekken. De guzzi heeft wat moeite met starten, maar na 5 minuutjes slaat hij aan. Het was ook aardig koel en vochtig afgelopen nacht, dus daar zal het wel mee te maken hebben. Ik vertrek richting Big Sur. De kustweg, ofwel de highway 1 staat bekend als één van de mooiste wegen ter wereld! Helaas is er afgelopen maart een deel van de weg door aardverschuivingen in de zee gevallen. Hierdoor is een heel groot deel van de weg afgesloten. Ik besluit tot zover mogelijk te rijden. Het is een schitterende weg, en door de mist die er vandaag hangt geeft het een mysterieus beeld. Ik stop onderweg nog eventjes bij Pfeiffer Big Sur state park, maar na een korte wandeling ga ik weer verder. Ik wil wel nog een camping kunnen vinden! Via een hele mooie, bochtige weg rij ik door de bergen de highway 101 op richting het zuiden. Was het aan de kust frisjes op de motor met een graad of 15, hier was het weer ruim 30 graden! Zo snel kan het gaan hier in Californië! Rond half 5 kwam ik op de camping aan, maar helaas! Vol! Ik reed weer verder, maar alle campings zaten vol. Ook de parkwachters op de campings hadden geen idee waar ik een plek zou kunnen vinden. Het was ook nog eens vrijdag, en midden in de vakantie. Dus dan is het overal ellende om iets te vinden. Ik keek op booking.com waar de dichtbijzijnste betaalbare accommodatie was. In Ventura, nog ruim 200km rijden, en ik was al heel de dag op pad. Voordat ik ging boeken besloot ik eerst nog een stuk te rijden. Alles en overal waar ik kwam zat het vol, dus ik besloot toch maar online te boeken en naar Ventura te rijden. Iets na 8 kwam ik aan, de zon was net onder. De zonsondergangen in Californië zijn trouwens precies zoals je ze verwacht, een rode/oranje lucht en een zon die tussen de palmbomen de zee in zakt. Aangekomen op de kamer gooide ik mijn spullen neer en plofte op bed. Ik keek op tripadvisor maar een betaalbaar eettentje in de buurt. Eind van de straat zat een vistentje, dus daar ging ik een kijkje nemen. Ik bestelde 'the world famous fish wrap'. Zo famous was deze niet, maar de soep (chowder) was heerlijk!

Dag 75. 12/8/17. Ventura

Ik sta om 8.00 op om te vragen of ik nog een dagje mag blijven, en gelukkig is het geen probleem! Ik duik nog eventjes terug mijn bed in. Rond de middag ben ik lekker uitgeslapen en ga 'eventjes' opzoek naar een supermarkt. Ik loop een stukje langs het strand, en als ik na een half uur niks gevonden krijg vraag ik de hulp van Google maps. Het bleek toch nog een stukje lopen, dus na anderhalf uur ben ik terug met mijn lunch. Ook heb ik alvast mijn diner voor vanavond gekocht, sushi! Dat is goedkoop en kan het koud eten, ideaal dus! De hele middag verder besteed ik aan het reisverslag. Manmanman wat een werk, achja als ik het niet allemaal op schrijf vergeet ik de helft. Dus het is toch de moeite waard. S'avonds ben ik nog even op pad gegaan om een ijsje te halen, maar heb het meest van de tijd gewerkt aan het reisverslag.


Dag 76. 13/8/17. Ventura - Los Angeles. 107km

Ik vertrok uit Ventura richting LA. Halverwege ging ik de snelweg af en reed door de bergen naar Malibu, omdat ik via de kust wilde rijden. Toen ik wilde tanken, kon ik niet direct afslaan bij het tankstation. Hierdoor moest ik draaien om de andere richting op te rijden. Ik concentreerde me vooral of er geen verkeer aan kwam op de rustige weg, en draaide om. Hierdoor miste ik de borden verboden te keren, waarvan er maar liefst 3 kleine borden stonden aan het eind van de straat. Normaal mag het altijd op dit soort wegen, maar omdat ze aan de weg aan het werken waren blijkbaar nu niet. Zo gauw ik de parkeerplaats van het tankstation opreed zag ik een man op een politiemotor. Ik deed alsof ik hem niet zag en alsof ik niks fout had gedaan, en parkeerde rustig de motor. In mijn spiegel zag ik al dat hij zijn zwaailichten aan had gezet. Ik stapte rustig af en hij vroeg om mijn papieren. Ik was zo vriendelijk als ik kon en vertelde over mijn reis. Ik zei dat ik het echt niet had gezien, en dat het gewoon stom van me was. Ontkennen zou niet gaan werken. Hij had zelfs een camera op zijn helm dus waarschijnlijk stond het ook op beeld. Uiteindelijk stelde hij voor dat hij me een boete zou geven voor het niet bij hebben van mijn verzekeringspapieren. Dit zou me 25 dollar gaan kosten ipv 160! Dat viel dus erg mee! Hij zei dat ik de boete kon betalen bij de rechtbank in Santa Monica. Ik ging er dus maar gelijk heen, wamt dat lag toch op de weg. Daar aangekomen bleek die gesloten te zijn. Ja natuurlijk, zondag. Echt besef van dagen heb ik hier niet. Aangekomen in het hotel heb ik alvast de overtocht van Panama naar Colombia geboekt. Dit kleine stuk, de Darien Gap is niet met de motor te rijden, omdat er geen wegen zijn. Enkel dichtbegroeide jungle. Ik heb geboekt bij een zeilschip 'de Stahlratte' een Duitse boot. Op 30 oktober vertrek ik, en kom 1 november in Cartagena aan. Zo heb ik na de vakantie met Lisa, 5 weken de tijd om van Playa del Carmen naar Panama stad te rijden. Dat is dus ruim voldoende tijd! S'avonds heb ik een lekkere pizza gehaald aan het einde van de straat, dat was al veel te lang geleden!



Dag 77. 14/8/17 Los Angeles

Als eerste ging ik vandaag naar Santa Monica, naar de rechtbank. Daar aangekomen moest ik bij een loket in de rij staan. Toen ik aan de beurt was begon ik te praten tegen het raam. Ik kon niemand zien achter het glas en sprak met haar in een microfoon. Ze was totaal niet vriendelijk en praatte zo vlug dat ik er niks van verstond. Als ik haar vertelde dat ik Nederlands ben en moeite had om haar te begrijpen werd ze nog chagrijniger. Dit ging dus niet opschieten. Ik kon de boete in ieder geval daar niet betalen, want die stond nog niet in het systeem. Dat kon nog een maand duren. De enige manier was om geld om te sturen per enveloppe naar de rechtbank met bewijs van mijn verzekering. Dit mocht ik ooo niet meteen doen want dan zou het kwijt raken, omdat het nog niet in het systeem stond. Dus zou ik vanuit Mexico het geld in de enveloppe moeten sturen. Dat zag ik niet zitten. Ik ging er weer vandoor en vogelde het later wel uit hoe ik dit op ging lossen. Daarna ben ik naar Hollywood gegaan. Eerst naar the Walk of Fame, de boulevard met alle sterren op de grond. De sterren waren wel leuk om te zien, maar verder was het een té toeristisch straatje. De volgende stop waren de Hollywood letters in de bergen. Best indrukwekkend om te zien, en hier had ik pas echt het besef dat ik in LA was. Daarna heb ik de Mulholland Drive gereden, een weg waar zogenaamd bekende mensen zouden wonen. Overal reden busjes met toeristen die stopten bij sommige huizen. Nou kende ik 99% van de sterren op de walk of fame al niet, dus als ik een celeb zou zien hier zou ik die toch niet herkennen. Het was wel een mooie route door de bergen aan de rand van LA, met een paar hele mooie uitzichten over de stad. Begin van de avond was ik weer in het hotel. Want steeds 'een stukje' rijden door de stad hier is al gauw 15 kilometer die je bijna continue in de file staat. Ik snap wel dat zo veel mensen hier een motor hebben. S'avonds keek ik op tripadvisor wat er qua eten in de buurt zat en goedkoop was. Dat was de pizzeria van gister en een Mexicaan, een kilometer verderop. Ik besloot er te voet heen te gaan. Onderweg bedacht ik me nog, ik moet eigenlijk een politieagent spreken om te vragen wat ik kan doen. Zoals al vaker deze reis, leken me gedachten tevoren te kloppen. Hoewel ik ze niet bij de Mexicaan had verwacht! Voor de deur zag ik een lege politie auto staan, en toen ik binnen kwam zaten ze met zijn 2e een bak nacho's te eten! Ik vertelde ze het verhaal, en ze zeiden me dat ik naar een sherrifs Office moest gaan. Ze waren heel enthousiast over mijn reis en verontschuldigde zich dat ik dit gedoe moest hebben met de politie. Na het gesprek ging ik aan een tafel zitten en bestelde een heerlijk bord Mexicaans eten, zo kan ik vast wennen aan de komende maanden!


Dag 78. 15/8/17 Los Angeles

Toen ik wakker werd constateerde ik gelijk een invasie van mieren. Een heel spoor met honderden, of zelfs duizenden kleine miertjes liepen vanuit de badkamer richting de lege pizzadoos midden in de kamer. Misschien had ik die doos eventjes kunnen opruimen, maar wie verwacht dit midden in de stad op de 3e verdieping van een hotel. Nou is het ook wel een crappy hotel, maar toch. Ik heb de doos gelijk weg gegooid en de mieren proberen te verjagen. Vervolgens wilde ik naar het politiebureau om de boete te betalen. Net voor ik wilde vertrokken bedacht ik me, ik wil voor de zekerheid wel cash bij hebben dus ging naar de supermarkt kocht een flesje drinken en vroeg cash back. Dit is extra bij pinnen bij je aankoop, wat heel normaal is in Amerika. Op die manier betaal je niet de paar dollar 'pinkosten'. Maar op een of andere manier werkte mijn kaart niet! Wat krijgen we nou dan? Dan toch maar naar de ATM in de supermarkt, maar dit werkte ook niet! Op mijn app van internetbankieren was niks geks te vinden. Ben toen maar naar een andere ATM gereden en daar lukte het gelukkig wel, al moest ik 3 dollar betalen om te pinnen. Daarna ging ik door naar de Sherrifs departement, maar die was verhuist. Het adres van Google maps klopte dus niet meer. De volgende een paar mile verderop was wel raak. Gelukkig werd ik hier vriendelijk geholpen. Ik betaalde daar de boete, en kreeg een bewijs mee van betaling. Dat moest ik met de kopie van mijn verzekeringskaart in een enveloppe doen. Volgende stop was dus het postkantoor. De halve dag was alweer voorbij, maar hopelijk is het nu opgelost. Daarna ben ik eventjes naar het hotel gegaan, en vervolgens naar Venice Beach. Bekend van onder onderen Bay Watch. De houten rescue hutjes stonden overal op het strand. Venice Beach was voor mij het leukste plekje van LA. Mensen komen hier om te surfen, te skateboarden of lekker aan het strand te liggen. Ik zag een hond op een skateboard, en een man met een enorme boomstam op zijn hoofd lopen. Alles kan hier dus. Langs de boulevard spelen muzikanten hun nummertje, en schilderen schilders hun schilderijen. Ik heb een hele tijd bij de skatebaan staan kijken. Sommige gasten konden de mooiste trucjes, maar ook een meisje van een jaar of 8 liet zien een groot talent te zijn. Daarna liep ik over het strand weer terug naar de motor. Daarna reed ik nog 3km verder naar de Santa Monica pier. De plek waar de route 66 eindigt en de kermis met het reuzenrad staat. Ik besloot alleen geen 25 dollar te betalen aan parkeren, dus heb het van een afstand aanschouwen. Op de terugweg ben ik langs de pizzeria gegaan, en heb die lekker op de hotelkamer opgegeten.